Penceremden bakıyordum aydınlığa bakıyordum ama bomboş bir hayat görüyordum.Çığlık çığlığa çocuklar oyun oynuyordu sonradan herşey bir anda kayboldu.Sadece ağaçtan düşen yapraklar vardı yerde ve çok korkmuştum , irkilmiştim...Kimse ama hiç kimseler yoktu etrafta her taraf karanlıktı.Bir çocuğun ağlama sesleri yıkıyordu şehri yıkıyordu ama bakan yoktu.Korkudan titremeye başladım elim ayağım tutulmuştu.Uyuyup yarınolmasını bekledim ve bir aydınlık vurdu gözüme işte o zaman kurtulmuştum bu hayattan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder