Her seferinde daha güçlü doğdum küllerimden
Teselli aramadım asla başka ellerde
Her seferinde kendime sığındım
Gözyaşlarım ortaktı duygularıma
Odam ve tavan biliyordu bakışlarımdan
Ben bu hayatın zindanının anahtarlarını hep elimde tutuyordum
Fark etmeden, incinmeden
Hep biliyordum sanki eğer bu zindandan çıkarsam
İnsanoğlu nankör, insanoğlu bencil
Güvendeydim, mutluydum kendimce orada çıkmak istemedim
Araladıkça kalbimi insana, sığındım kendime
Kırdılar yüreğimi buza döndüm
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder