Biraz sohbet

Güneşli havalar yerini artık bulutlu gökyüzüne bıraktı. Yağmur damlaları rahmet yağdırıyor. Perdesiz penceremden dışarıyı izliyorum. Elimde kahvem önümde kitabım. Hayatı sorguluyorum, kendimi sorguluyorum 24 yaşıma kadar geçirdiğim anılarımı yeniden canlandırıyorum kafamda... Hep bundan öncesini düşünüyorum ama bundan sonrası için de boşver edemiyorum. Yeni bir kitaba başladım diğer yandan yepyeni bir hayata başlamak isteği içimden gitmiyor.

Sıkılıyorum... Her şeyden bazen herkesten boğucu geliyor hayat. Uyanmak istemiyorum ve hatta bazen yaşamayı bile reddediyorum. Depresif hallerle yaşanmaz biliyorum. Ama boşlukta hissediyorum. Mutlu olamıyorum ama mutsuz da değilim. Yorgunum ama hiçbir şey yapmıyorum. Beni destekleyen bir ailem var. Her zaman yanımda olan yaşama sebeplerim. Tutunduğum tek dal olanlarım. İşte sadede buna tutunuyorum... Mutlaka uğraşmam gereken, uğraşacağım şeyler bulmaya çalışıyorum. Onlar her zaman benim için uğraşırken onları asla hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum... Her ne kadar üzerime üzerime gelse de hayat savaşmam lazım biliyorum. Kat edilecek yollar, yaşanacak güzel yıllar var. Bunun umudu yetmeli. Umutsuz yaşanmıyor ne de olsa.. 

Ohayouu

Bu aralar acayip Japon animelerine merak saldım... Nerden çıktı şimdi kpss ye hazırlanırken bu Japon çizgi karakterlerine olan hayranlığım.... Aslında hep vardı sadece bastırılıyordu içimde ama aniki (abi) ile tanışınca sanki resmen yeniden alevlendi. Sürekli izleyip izleyip kendimi onların dünyasında hayal ediyorum. Ne kadar da hayalperestim... Ama gerçekten bu gerçek dünyanın yansıması ben de resmen bir idealar evrenine dönüştü.. Karakterlerine bile aşık oluyorum. Kendi kendime Japonca öğrenmeye çalışıyorum falan..  Sürekli Koreli you tuber videosu falan bakıyorum. Türkiye'ye yerleşmiş Türkçe konuşan Koreliler... Gözleri çekik çekik çok tatlılar yaaa🐈 umarım ben de bir gün uzak doğu gezisine çıkabilirim... Çünkü gerçekten çok istiyorum bunu... Allahım ben ne zaman büyüyeceğim yaaa😊😊💜🎉🌸❤️ sayanora kawaii

Kendini sev.

Geri dönüşü olmayan bir yolmuş hayat, yaşadıkça anlıyorsun. Benim gururum her zaman ağır basmıştır her konuda. İnsanların sahteliğine şahit oldum. Sıkı sıkı tutunacağım dal bulamadım. İçim bir boşluğa düştü ve asılı kaldım orada. Hayat felsefemi değiştirmekle uğraşıyorum. Negatif olmak bana hiçbir şey kazandırmadı şimdiye kadar. Zaten zaman kaybıydı bu. Biraz geç fark ettim...
 Önce sadece bakmayı değil, görmeyi de öğrendim. Sonra sevmeyi önce kendimi sevmeyi öğrendim. Sevginin gücüne inandım. Ama insanlar fazla sevgiyi kullanmasını iyi biliyorlardı bunu da öğrendim.. İyi niyetim yüzünden hep kendimden verdim, sırf karşımdakini kırmamak adına... Yüreğim eridi yüreğim. Her giden biraz daha çaldı gitti beni benden. Ben de kendime sahip çıkmayı öğrendim. Öyle kolay kolay kimseyi sokmayacağım artık hayatıma. Bencillikse evet ben çok bencil biriyim. Verdiğim değeri görmezsem artık kendimden vermeyeceğim, yol vereceğim anca ona. Beni bilen, beni ben olduğum için seven zaten benim yanımda gerisi de kendi yolunda. Sabır seviyem çok düşük bunu aşmak için elimden geleni yapacağım. Beni ben olduğum için seven birini bulacağım. Eksiklerimle, doğrularım ve yanlışlarımla beni kabul eden. Böyle insanlara rast gelmek sanırım dünyanın en güzel şeyi olurdu. Ama kimse peygamber değil. Kimse kimse için katlanmak zorunda da değil. Zorla bir şey yapmak zorunda da değil. Bir şeye zorlanmak en nefret ettiğim şey. Halden anlamayan insanlar hele ki. Benim yanımda kültürlü, anlayışlı, kendini bilen insanlar olmalı ki ben de kendimi bileyim.

Yeniden Merhaba

Hayatımın her aşamasında kendimi geliştirmek için uğraşıyorum. Küçük demiyorum çocuk demiyorum herkesten bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum. Alçakgönüllü olmayı asla elden bırakmıyorum bu yolda yürürken. Çocukla çocuk büyükle büyük oluyorum... Ve dahası artık yaşamayı da seviyorum. Hayatı sevmeyi öğreniyorum. Geçmişimle barışmaya çalışıyorum ve beni ben yapanın o geçmiş zamanın içinde olduğunu görüyorum. Ve bazen iyi ki bunları yaşamışım da diyorum hatalarımdan ders çıkarıyorum şimdi...

Geçmiş zaman diliminde canım dediğim, kardeş bildiğim arkadaşlarımı bıraktım. Çok rahatım çünkü dönüp bakınca arkama aslında zaten oraya ait olmadığımı anladım bir kez daha... Bu sondu o gruptan ayrılışım... Güzel vakit geçirdik, yedik içtik eğlendik.... Veda vakti gelince de bir 'hoşçakal'a sığdırdım yani dört yıllık arkadaşlarımı... Yolları güzel bahtları açık olsun... Pişman değilim, yüküm hafifledi... 

Neden pişman olayım ki? Şimdiki arkadaşlarımı nasıl bulurdum yoksa? Zor zamanlar yaşadım ve geçmişte arkadaşlarımın pek bir yardımını görmemiştim.... Ama şimdiki arkadaşlarımın beni hayal kırıklığına uğratmayacaklarına inanmak istiyorum... Biliyor musunuz? Bana çok güzel bir doğum günü sürprizi hazırladılar... Şimdiye kadar ki en iyi doğum günü sürprizimdi... Asla unutmak istemiyorum... 

Mezun oldum ve kpss zedeler kervanına bende katıldım.... Beynim tıklım tıklım düşüncelerimi sığdıramadım. Aklıma geç de olsa blogum geldi ve ben de yazmak istedim... Burayı da özlemişim. Uzun zaman oldu unuttum bile varlığını... O zaman yeniden 'Merhaba' diyelim bu başlığa... O kadar çok yazmak istediğim şey varken yazamıyorum. Merhaba diyorum ki bu bir başlangıç olsun...