Biraz sohbet

Güneşli havalar yerini artık bulutlu gökyüzüne bıraktı. Yağmur damlaları rahmet yağdırıyor. Perdesiz penceremden dışarıyı izliyorum. Elimde kahvem önümde kitabım. Hayatı sorguluyorum, kendimi sorguluyorum 24 yaşıma kadar geçirdiğim anılarımı yeniden canlandırıyorum kafamda... Hep bundan öncesini düşünüyorum ama bundan sonrası için de boşver edemiyorum. Yeni bir kitaba başladım diğer yandan yepyeni bir hayata başlamak isteği içimden gitmiyor.

Sıkılıyorum... Her şeyden bazen herkesten boğucu geliyor hayat. Uyanmak istemiyorum ve hatta bazen yaşamayı bile reddediyorum. Depresif hallerle yaşanmaz biliyorum. Ama boşlukta hissediyorum. Mutlu olamıyorum ama mutsuz da değilim. Yorgunum ama hiçbir şey yapmıyorum. Beni destekleyen bir ailem var. Her zaman yanımda olan yaşama sebeplerim. Tutunduğum tek dal olanlarım. İşte sadede buna tutunuyorum... Mutlaka uğraşmam gereken, uğraşacağım şeyler bulmaya çalışıyorum. Onlar her zaman benim için uğraşırken onları asla hayal kırıklığına uğratmak istemiyorum... Her ne kadar üzerime üzerime gelse de hayat savaşmam lazım biliyorum. Kat edilecek yollar, yaşanacak güzel yıllar var. Bunun umudu yetmeli. Umutsuz yaşanmıyor ne de olsa..