Bazı insanların yüreği tam bir sır deposudur.Bu sırlar vakit buldukça yürekten çıkar ve dile dökülmeye başlar.
Kaçmak istiyorum.Yeryüzünün hiç keşfedilmemiş herhangi bir yerine kaçmak istiyorum.Umutlarım tükendi.Hayallerim çoktan su üstünde yüzüyor.Gökyüzü ve bir de deniz,sanki denize vuran güneşin ışığı kalbime aydınlık veriyor.İnsanlara tahammül edemiyorum.Kaybolmak istiyorum.Bir tek hayalim bile gerçek olmuyorken,hayat yine vuruyor beni en derinden.Yitiriyorum umutlarımı yeniden birer birer.Başımı döndürüyor dünya döndükçe.Artık günlerin,haftaların,ayların yeri belirsiz.Yaşıyorum işte hayatı tepesine gözüne.Gökyüzüne bakıyorum,bulutlar umarsız.Güneş bulutların arasından görünüp görünmemeye kararsız.
Yine de bir umut ışığı arıyorum,içimdeki zindanda.Kaçamıyorum,hiçbir çıkış izi ve hatta bir penceresi bile yok içimdeki zindanın.Hayat akıp gidiyor,saat çoktan on ikiyi geçiyor.Bir umudun bittiği yerde yeşermiyor ki başka bir umut.Nefes almak istiyorum.İçim dışarıdan daha kalabalık.Kökünden kurumuş bir çiçek gibiyim.Hiçbir baharın anlamı yok ki benim için.Çıkmaz bir sokaktan dönüp bakıyorum ardım kalabalık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder