Bir Açıklaması Olmalı Yaşadıklarımın

Zaman nasıl bu kadar hızlı akıp gitti,anlamadım.Finallerim çok zorluyor beni.Vizedeki gibi rahat değilim tabi ki zaten o kötü vize sonuçlarından sonra nasıl rahat olabilirim ki.Bu sene kafama saksı düşmüş de beyin hücrelerimin bir kısmı ölmüş gibi hissediyorum.Ders çalışmaya iki gün önceden başlamama rağmen sınavlardan istediğim sonucu alamıyorum bir türlü.Arkadaşlarımla da aram pek iyi değil.Öyle herkesi takmamaya çalışıyorum artık.En azından elimden geldiği kadarıyla.Ben nerede hata yapıyorum,anlamıyorum.İnsanlara anlam veremiyorum.
 Bugün İngilizce sınavında resmen sayısal loto oynadım.Ölümüne salladım yani.Kendimi sanki 19 değil de 99 yaşındaymışım gibi hissediyorum.Yaşam enerjim söndü resmen.İlham perilerim de beni terk etti.Uzun zamandır şiir de yazamıyorum.
 Hani demiş ya Cemal Süreya 'Hayat kısa,kuşlar uçuyor'diye.Bence benim için söylemiş bu sözü.Gerçi ben onu hep 'hayat güzel,kuşlar uçuyor'diye söylüyordum bilmeden.Çünkü hayatım metro ve otobüste geçiyor.Hal böyle olunca insanlardan,yıkık şehirlerden kaçmak istediğim zaman gökyüzüne bakıyorum.Martılar uçuyor sürü halinde kırlangıçlar gösteri yapıyor sanki göçmek için veda ederken bize.Bir ben bakıyorum koca metroda onlara herkes bir işle meşgul ama onlar da tek bir insan izlese bile devam ediyorlar gösterilerine.İşte bu mutlu ediyor beni.
 İzmir'de iki yıl sonra tekrar kar yağdı.Keşke tutsaydı.Arkadaşlarımla kartopu oynardım o zaman.Yeni bir yıla girdik yeni umutlar,yeni beklentilerle.Umarım tüm dileğiniz gerçekleşir ve umarım her yılımız bir önceki yıla göre daha güzel olur.