Hayat herkese aynı değildir hiçbir zaman.Tıpkı bir merdiven gibi hayatında inişleri ve çıkışları vardır.Ben hep hayatı dolu dolu yaşayan insanlara imrenmişimdir.Ne yalan söyleyeyim bence çok akıllıca bir seçim bu.Kimseden korkmaz kimsenin lafına aldırmazlar.Benim hayatım hep utangaçlıkla geçti.Yavaş yavaş kendimi aşmaya çalışsam da olmuyor yapamıyorum.Sürekli içimde bir dert yaptığım hatalar sonradan sonraya aklıma geldikçe üzüntü,sıkıntı kaplıyor içimi.Yaşadıklarımdan ders almaya çalışıyorum.İnsanları kırmamaya çalışıyorum,fakat bu iyi mi yoksa kötü bir fikir mi bilemiyorum.Çünkü hep kırılan ben oluyorum.Bazen bazı insanlara söylemek istediklerimi söyleyemiyorum,utanıyorum.Belki söylemeye korkuyorum ama sonunda hep pişman oluyorum.Belki de ben kırılmaktan gerçekten korkuyorum.
Hayatım boyunca hep bir arkadaş grubum olsun istedim.Ama benim gibi şişko ve bakımsız bir kızı kim alırdı ki o havalı arkadaş gruplarının içine?Ama iyi yanından bakmak gerekirse onlardan kat be kat daha zeki olduğum yadırganamazdı.Hep bir üniversitede okuma hayalim vardı.Hala var ama bakalım kazanabilecek miyim?Sanırım puanım bir üniversite için oldukça iyi ama sözelden sadece atanamayan öğretmen olmak hayli pek kötü geliyor kulağa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder