Zamanı durduramıyorum... Geriye de alamıyorum... Yaşamak için yeniden umutlandığımı, karamsarlığımı attığımı ve ani öfkelerimi, nefretlerimi, sinirlerimi bir köşeye fırlattığımı sanıyordum. Yanılmışım. En ufak krizde yeniden filizleniyor içimdeki ateş hatta eskisinden daha harlanmış. Uzaklaşmak, kaybolmak istiyorum her şeyden ve herkesten. Bir daha dönmemek üzere gitmek istiyorum. Bu gezegen çürüyor belki de kendi kendini imha etmeye programladı kedini. İçimdeki dünya çoktan kayboldu. Kapattı bana kapılarını ve imha oldu. Hiç bu kadar yalnız olduğumu hissetmemiştim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder