Yalnızlığa Yolculuk

Karanlık bir gecede bu karanlık sokakta bir başıma yürüyorum yine,

sonunu bilmediğim bir yolculuğa doğru...
Tepede dolunay var ve ben gölgemi önüme almış yürüyorum.
Caddeler ıslak,şehirler yalnız,hemde en kalabalık şehirler...
Sonu bilinmez bir umuda yelken açmış gibiyim sanki.
Kimsesiz,çaresiz bir ben bir de dolunay.
Sanki kafama takmamaya çalıştıklarım arkamdan koşuyor gibi.
Yitirdiğim umutlarımı,hiç yaşamadığım aşklarımı bıraktım çoktan bir köşede.
Nereye çıkıyor bu yol...Konak,Alsancak,Bornova,Karşıyaka...Körfezin kokusu geliyor burnuma usuldan,deniz yakın belli.Uzakta demirlenmiş gemiler,sessizce uyuyor gibi.Hayallerim ise çoktan boyladı denizin dibini.