Abi bir insan ne kadar şansız olur derlerse benim biblomu yapsınlar.Dün manevi ablam aradı yarın fuara gidelim diye.Annem ise mırın kırın etti.Ben yorulurum elektrik çeker diye.Sonra bende önce sevindim sonra annem hevesimi kırdı.Daha sonra 9 Eylül'de İzmir'de uçak gösterisi olacakmış ona gidelim diye vazgeçtim.Sonra baktım fuarın son günü bugün yani 7 Eylül annemi ikna ettim.Sonra bize napalım ne edelim ne götürelim demek için manevi ablam geldi.Sonra saat 2:30 gibi yola çıkmayı planlıyorduk.Ama birden bardaktan boşanırcasına yağmur yağmaya başlamasın mı?Yağmuru seyre daldım bi ara sonra bilgisayarda açtım Şebnem Ferah'tan Gidiyorum Gözü Yaşlı adlı şarkısını dinlemeye başladım.Ben öyle şarkıya dalmışken yağmur dinmiş saat 2:30 olmuş.Manevi ablam geldi."e siz hazır değil misiniz daha?" demez mi?Saate baktım iki buçuk ya dedim ne zaman geçmiş zaman."Abla dedim çamaşırlarımı hazırlamıştım zaten hemen giyinir,gelirim."Pek öyle hemen giyinmedim de doğrusu.Annem benden önce hazırlandı.E tabi onun saçı,makyajı yok.Neyse hazırlandık,çıktık yola.Fuara geldik.Önce biraz ikramlardan atıştırdık,sonra lunaparka gittik.Ben korku tüneline hiç binmedim.19 yaşındayım ama hala binmedim.Çünkü annem korkarsın diye hiç bindirmedi.Hadi çocuklukta psikolojik sorunlarım vardı.Şimdi de hala izin vermiyor."Ohoo anne dedim ne kaç yaşındayım ne korkması ben senden gizli korku filmi izlemiyor muyum sanki".Baktık korku tünelinde çok sıra vardı.Ben hızlı trene binmek istedim.Fakat manevi ablam 'astımım var yanımda ilacım da yok bana gelmiyor hızlı tren' dedi.Bende maalesef onun istediği oyuncağa binmek zorunda kaldım.Crazy dance'a bindik.İlk başlarda yavaştı,sıkıcı gibiydi."Sıkıldım"diye bağırdığımı hatırlıyorum.Neden her şeye sıkılıyorum ki ben.Keşke demeseydim.Bir hızlandı oyuncak bir hızlandı.Manevi ablamın gömleği uçtu.Kafamı koltuğa çarptım.Sonra acıdan kafamı demire dayadım ve oyuncağı çalıştıran adamı yüzüme bakarken gördüm.Sonra durdurdu oyuncağı ve inmek isteyen inebilir dedi."Ben inmek istiyorum"dedim görevli çocuğa.İndim,kafamın arkasını ellediğimde sanki bir kafa daha çıkmış gibi şişmişti ve kan vardı.Annem bankın birinde oturuyordu manevi ablamı yalnız bırakıp annemin yanına gittim.Ben biraz (aslında bayaa)evhamlı olduğum için korktum beyin kanaması falan geçiririm diye.Sonra anneme anne başım ağrıyor dedim.Çünkü herkes lunaparkta çığlık çığlığaydı.Annem gelmedi.Bende eve gidiyorum dedim.Ama annemsiz eve dönemem ki ben.Çantamı almadan ve anneme bir şey söylemeden oradan uzaklaştım.Biraz gezdim.Lunaparkın az ilerisinde çimlerin olduğu yerde bir kedi gördüm.Anam ben zaten kedileri çok seviyorum.Yani bir ara 7 tane kedim vardı ama bahçede besliyordum kaçtılar neysen.Bu kediyi sevdim biraz kafam dağıldı geri annemin yanına gittim.Manevi ablam da beni aramaya çıkmış.Kıyamam ya geldiğinde çok yorgun gözüküyordu.Sonra annemleri aldığımız yiyecekleri yemek için keşfettiğim kedinin olduğu yere getirdim.Annem bana bir kızdı bir kızdı."Çantan bende sen eve nasıl gidecektin,bana da bir şey söylemedin şuraya gitcem diye"vesaire vesaire.Gittim bende öteki banka oturdum.Annem bu sağı solu belli olmaz.Yiyeceklerimizi yedikten sonra tuttuk konserin yolunu.Ya ben İrem Derici'yi sevmiyorum ki.Manevi ablamda ne çok seviyormuş meğer.Neredeyse üç saat bekledim İrem'i.Meğer kız bayılmış,serumla duruyormuş.Bize geçen sene fuara geldiğinde sadece elli kişinin falan kendini dinlediğini söyledi.Şimdi binlerce kişi vardı.Orada ablam hemen iki erkek bir kız arkadaş grubu yaptı kendine.Ben yorgunum,başım acıyor fazla oynayamıyorum da biri çarparsa diye.Öylece baktım dinliyorum.Arkamda ki ağabey bana "ağlıcak şimdi" dedi.Bende "ne ağlaması yorgunum ve çok sıkıldım"dedim.Manevi ablam bir döktürdü bir.Eğlendik bayağı bende gideceğimize yakın oynadım biraz.Sonra uzaktan,çimlerin üstünde izledik.Eve geldim ve bende hemen sizlerle paylaşmak istedim bu anımı.Kafam hala acıyor.Hala korkuyorum ya inşallah bir şey olmaz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder