Dün haberlerde zaten görmüştüm,bugün yağmur yağacağını 'vay be şu teknoloji nelere kadir demeden edemiyor' insan. Bu sabah yaz boyunca yağmuru ilk kez gören çocukların mahallede sevinç çığlıklarıyla uyandım.Annem 30 yıldır İzmir'de ağustosta yağmur görmedim diyerek sevincini belli ediyordu.Bende haziranın ortasında yağan yağmuru görmemiştim o yüzden beni bu ağustos yağmuru hiç şaşırtmadı.Belki de keşke yağmur yağsa dediğim günlerin yazın en sıcak zamanları olmasından mı bilemiyorum artık.Şuan kulağıma Şebnem Ferah şarkısı geliyor.O da yağmurlardan bahsediyor.'Gidiyorum Gözü Yaşlı' adlı şarkısı çalıyor,müzik listeme eklediğim için.Neden bilmiyorum belki karamsar bir insan olduğum için belki yağmuru çok sevdiğim için kapalı havaları bir başka seviyorum.O zaman resmen depresifliğimle başbaşa kalma şansını yakalıyorum çünkü.Şimdi de sıla oluruna bırak diyor.Sanki depresifliğimin farkına varmış gibi.
Bugün liseden sayısalcı bir arkadaşımla aynı fakültede olduğumuzu öğrendim.Ne kadar güzel değil mi?'Çok havalı lan' demiş.Tabiki öyle olmalı ne de olsa Türkiye'nin en iyi üniversitelerinde bir yeri var.Aslında artık hangi üniversite de okuduğun da farketmiyor bence.Asıl önemli olan mezun olduktan sonra atanabilmek ya da iş bulabilmek.Umarım ilk seferde atanırım.Ve umarım Allah herkesin gönlüne göre verir her şeyi.Neyse şimdilik işin güzel tarafına bakalım.Şimdiden çok merak ediyorum yeni arkadaşlarımı.Neyseki yanımda ilkokul dostum canım arkadaşım Hande var.Daha üniversite sınavından gelirken bile metro da annee annee diye bağırmam ve herkesin gülmesi(özellikle o yakışıklı çocuğun yüzüme bakıp bakıp gülmesi) ne kadar utanç vericiydi.Yani aktarma yapmayı bilmiyorsam ne yapabilirim ki?O insanlar şimdi Türkiye'nin en iyi üniversitelerinden birini kazandığımı duysalar nasıl bir tepki verirler acaba?İnşallah hayırlısıyla kaydımı yaptırabilirim.
Bahçeye çıktım kedilerimi doyurdum ve sevdim.Öyle tatlı bir varlıklar ki insan bazen 'onlarsız ne yapardım ben,nasıl bütün günün stresini atardım o sevimli patileri görmeden'diye demeden edemiyor.Kedilerimden biri Almay'ya gidiyor.ne güzel değil mi?Orada onlara benim baktığımdan daha iyi bakacaklarına eminim. Sonra yağmurun altında durdum,ıslandım biraz.Toprak kokusu... insan huzur veriyor resmen.Saatlerce yağmurun yağmasını izleyebilirim,sonra yokuştan akan bir ırmak gibi sesler çıkartan suların dinginliğine kaptırırım kendimi.Bir de depresif bir şarkıyı unutmamak gerek.
Mutlu olmak istiyorsan;kimseyi takma ve kimseden bir şey bekleme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder