Yürüyorum... Yürüyorum akıl almaz bir sonsuzluğa uçsuz bucaksız rüzgarlara yürüyorum.Kayboluyorum eriyorum kendi kendime bir mum gibi.Arıyorum bir çocuğun kayıp hayallerini renksiz dünyada bir renk arıyorum.Arıyorum ama bulamıyorum...
21 Ağustos 2014 Perşembe
Mutsuzluğum
Kahkahalarım birden kırılıvermişti.Artık etrafa mutsuz,umutsuz bir insan olarak bakıyordum.Kırık bir yaşam vardı vücudumda.Bir türlü parçalarımı birleştiremiyordum.Buram buram korku vardı etrafta.Ruhumu alıp karanlığa gömen...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder